Маладая Верка пшанічку жала,
Ды не вязала. Святы вечар!
Прышлі да яе тры валошачкі,
Усе харошачкі. Святы вечар!
Не сватайце мяне ў гэтым полі,
А сватайце мяне ў таткавым доме.
Святы вечар!
Татка за сталом з мёдам і з віном,
Ушэсце – ета летні празнік. Усё ўрэмя ён пападае ў чацвер, ета ад Паскі 6 нядзель праходзіць. На еты празнік мы ўсё ўрэмя хадзілі ў госці. Многа ўсяго варылі, елі скаромнае. Празнік еты 2 дні цягнецца.
ад Краўчанка Ганны Паўлаўны, 1935 г.н.,
студэнткай Максімчык А.
ВОЗНЕСЕНИЕ
Устная история – одно из сравнительно новых направлений исторических исследований. В эмпирических исследованиях устная история служит в качестве методологии и метода. Как метод она применяется в различных современных новых направлениях (история повседневности, локальная история, гендерная история, социальная история и т.д.).
В статье впервые исследуются фразеологизмы, извлеченные из “Дыялектнага слоўніка Косаўшчыны” (2011) и “Фразеалагічнага слоўніка Косаўшчыны” (2014) А.Ф. Зайки. Устанавливается состав фразеологизмов одного говора, принадлежащего к гродненско-барановичской группе говоров, отношение их к фразеологизмам современного белорусского литературного языка. Определяется соотношение общеязыкового и диалектного в фразеологической ситеме говора Косовщины. Выделяются типы фразеологических диалектизмов, проводится сопоставление диалектных фразеологических единиц с их литературными эквивалентами в аспекте фонетических особенностей говора. Показывается влияние региональных особенностей говора на формирование диалектного характера фразеологизмов. Статья имеет научное и практическое значение для разработки вопросов белорусской диалектной фразеологии, может быть использована при составлении фразеологического словаря говоров Гродненщины.
Данная статья посвящена анализу и выявлению характерных особенностей семантики наименований леса в русских и белорусских говорах на материалах «Словаря русских народных говоров» и белорусских диалектных словарей. Наименования леса в русских и белорусских говорах классифицируются и сопоставляются в соответствии с признаками, положенными в основу их номинации.
У артыкуле разглядаюцца асаблівасці вясельнай абраднасці в. Замасцяны. Артыкул напісаны на падставе літаратуры, вуснай гісторыі і назіранняў аўтара.
Гаворкі Гродзеншчыны з даўніх часоў мелі сувязь з іншымі мовамі. Гэта не магло не адбіцца на іх фразеалагічнай сістэме. Асобныя фразеалагізмы ўвабралі ў сябе іншамоўныя элементы, якія маглі з’явіцца непасрэдна праз фразеалагічнае запазычванне ці апасродкавана, пад уздзеяннем лексікі іншай мовы.
На Вялікдзень усё прыбіралі ў хатах. Абавязкова гулялі ў яйкі. Выйграе той, у каго яйка крапчэйшае і не паб’ецца аб другое. Фарбавалі яйкі ў чырвоны колер, пеклі булкі таксама. Яшчэ рабілі горку і качалі яйкі. Выйграваў той, чыё яйка сама далёка закаціцца.
На другі дзень хадзілі валачобнікі. Іх сустракалі, кармілі смачна. Яны павінны былі абавязкова з сабой прынесці яйка.
На Радуніцу хадзілі на могілкі да родных. Убіралі на могілках і размаўлялі з памёршымі. Дзеці хадзілі хрыставаць да хросных.
Каля 1% слоў сучаснай беларускай літаратурнай мовы можа нарматыўна ўжывацца ў некалькіх (звычайна дзвюх) разнавіднасцях, тоесных у сэнсавых, стылістычных, спалучальных адносінах і ўзаемазамяняльных у любым кантэксце, – варыянтах.
У артыкуле прадстаўлены матэрыялы па традыцыйнаму фальклору, народнай і сямейнай абраднасці, а таксама па народнай міфалогіі Брагінскага раёна.